Որքան էլ, որ հայաստանյան իշխանությունն առավելագույն խոնարհություն և պատրաստակամություն է դրսևորում Բաքվի պահանջների կատարման հարցում, նախօրեին Ադրբեջանում մեկնարկած «դատավարության» առաջին հարվածը հասցվեց ուղիղ Փաշինյանին:

Ցեղասպանը «դատում է» իր ձեռքով ցեղասպանվող ժողովրդի, հայրենազրկված ժողովրդի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը։

Հայաստանի 3-րդ հանրապետությունն այլևս չկա: Տարիներ արդեն:

Բաքվում մեկնարկած շինծու դատավարության կադրերից անգամ երևում է, որ մեր Արցախի ռազմաքաղաքական էլիտայի ներկայացուցիչները հյուծված են։

Ինչպես խոստացել էի, սկսում եմ հին ու նոր տարին իր ավարտով ու սկզբով ներառած ծովային շրջագայության պատմություններս։ Ժամանակագրությանը չեմ հետևելու, այնպես որ նույն երկրին, միջավայրին կարող է լինել բազմակի անդրադարձ։ Եվ այսպես՝ սկսենք։

Իրական ռազմական հանցագործ Ալիևը, որ տասնամյակներով ատելություն է քարոզել էթնիկ հայի դեմ, որ անհնար է դարձրել Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության խաղաղ կարգավորումը, սանձազերծել է ագրեսիա, հովանավորել ու պարգևատրել է հայ մարդկանց նկատմամբ վայրագությունների իրականացումը, ով կազմակերպել ու իրականացրել է 120.000 հայի էթնիկ զտումն ու բռնի տեղահանումը (այդ ամենը փաստերով է ապացուցվում), այսօր Բաքվում «դատավարություն» է կազմակերպել, անունն էլ դրել «նյուրմբերգ», բացի այդ, խոսում է ադրբեջանցիների՝ Հայաստանի հանդեպ «իրավունքներից»։

Բաքվում տեղի ունեցող խայտառակ քաղաքական դատավարությունը հետևանքն է Բաքվի բռնապետական վարչախմբի կողմից Արցախի 9-ամսյա պաշարման ու էթնիկ զտման, ինչն էլ իր հերթին հետևանքն է նրա, որ Հայաստանի գործող վարչախմբի պարագլուխը պրահյան հայտարարությամբ և այլ ձևերով Արցախը ճանաչեց Ադրբեջանի մաս։

Ինչպես ցանկացած ժողովրդի մոտ, հայ ժողովրդի միջին վիճակագրական ներկայացուցիչների մոտ էլ կան մի շարք թերություններ։ Եթե շատ խորանանք՝ մի ժողովրդից մի փոքր քիչ, մյուսից մի փոքր շատ, հնարավոր է...

Երեկ Բաքվում հայ ժողովրդի և նրա ազատագրական պայքարի դեմ սկսված հաշվեհարդար-դատաստանի առաջին կադրերն էին հրապարակվել, և ինձ ծանոթ մարդկանցից շատերը հանդես եկան հուսահատություն և անզորություն պարունակող տարբեր մեկնաբանություններով, քանզի իսկապես այս պահին մենք պատանդառված մեր ընկերներին չենք կարողանում անմիջական օգնություն ցույց տալ:

Անցնող 5 տարիներին երկու դրվագ է եղել, որոնք ոչ միայն ինձ աննկարագրելի ցավ են պատճառել, այլև խախտել են մարդկայնության ու ազգային արժանապատվության հնարավոր ամեն սահման...